Түлкi мен ит(кабардин ертегiсi)
Лиса и собака (кабардинская сказка)
Бiр күнi аң аулау кезiнде ит түлкiнi көрдi де, қуды.
Однажды во время охоты собака лисицу увидела, погналась.
Түлкi тез жүгiрдi, ал ит одан да тез жүгiрдi.
Лиса быстро бежала, а собака тоже быстро бежала.
"Мiне, түлкi жақын, қазiр үлпiлдек құйрығынан ұстап аламын" деп ойлады ит.
"Вот, лиса близко, сейчас от пушистого хвоста ухвачу" подумала собака.
Түлкi құйрығын бұлғаңдатты да,
бар күшiмен жүгiрiп iнге кiрiп кеттi.
Лиса хвост(ом) завиляла, со всей её силой побежав, в нору заскочила.
Түлкi iнде жатып, сұрақ қойды:
Лиса в норе лежа, спрашивает:
– Құлақтарым менiң, менi құтқару үшiн не iстедiңдер?
– Уши мои, для спасения меня что сделали?
– Бiз әр тысырды тыңдадық, бiз иттiң даусын бiрiншi естiдiк.
– Мы каждый шорох слушали, мы собаки голос первые услышали.
– Шын айтасыңдар. Көздерiм менiң, менi құтқару үшiн не iстедiңдер?
– Правду говорите. Глаза мои, для спасения меня что сделали?
– Мұқият қарадық, бiз иттi бiрiншi көрдiк.
– Внимательно смотрели, мы собаку первые увидели.
– Шын айтасыңдар. Аяқтарым менiң, менi құтқару үшiн не iстедiңдер?
– Правду говорите. Ноги мои, для спасения меня что сделали?
– Бiз сенi иттен алып кеттiк.
– Мы тебя от собаки увели.
– Ол да шын. Ал сен, менiң үлпiлдек құйрығым, менi құтқару үшiн не iстедiң?
– Это тоже правда. А ты, мой пушистый хвост, для спасения меня что сделал?
– Мен құйрығымды бұлғаңдатып,
иттi алдадым.
– Я хвостом виляя, собаку обманул.
– Өтiрiк айтасың, оңбаған құйрық!
Сен әрбiр бұтаға, тiкенекке iлiндiң, маған кедергi жасадың.
Сен маған керек емессiң!
– Ложь говоришь, проклятый хвост! Ты к каждому кусту, колючке цеплялся, мне помеху создавал. Ты мне не нужен!
Түлкi құйрықты iннен шығарды.
Ит құйрықты ұстап алды да, түлкiнi iннен суырып алды.
Лиса хвост из норы высунула. Собака хвост схватила, лисицу из норы вытянула.
